يوميات دينا ابو الوفا … عارفين
فى معظم لحظات الالم و الحزن ، بنلاقى نفسنا دموعنا نازله بحرقه و مهما حاولنا نوقفها بنفشل ……
و بالرغم من ان نزولها بيضايقنا وقتها لأننا بنحس بضعفنا وقلة حيلتنا فى اللحظه دى ، الا ان البكاء فى حد ذاته ، فى نظرى علامه كويسه وصحيه جدا !!!!
عارفين ليه ….
لأنك طول ما انت لِسَّه عندك القدره انك تبكى فى أوقات الضيق يبقى لِسَّه فى أمل ، و فيك نفس تكمل و تعافر ….
لان الوجع لِسَّه متمكنش من مشاعرك و قضى عليها ، مجففش دموعك و سابك بتعافر و انت بتترجى دموعك تنزل و تريحك …
امتى تعرف انك وصلت لنقطة اللا عوده ؟!!
لما توصل لمرحله الاستسلام …
لما يكون أقصى رد فعل ليك على خيبة أمل او ضياع حلم من بين ايديك ، انك تبتسم ابتسامه غريبه مليانه مرار.. ابتسامه ساخره حزينه بائسه ، مطعمه بلا مبالاه ….
و تلاقى نفسك بتتلقى الضربه بدون ما تحاول حتى تتفاداها …
و متلقيش دمعه واحده تنزل تغسل همومك فيها …
ترفع الرايه البيضه و تعلن النهايه …
قد ايه لحظه قاسيه لحظه الوصول لخط الاستسلام …
اقرأ للكاتبة :
