يوميات دينا ابو الوفا … عارفين
فى مية حاجه و حاجه تخليك تتأكد انك بتحب شخص معين
بس فى طريقه انا بحبها قوى لانها طريقه أكيده و مية بالمية مضمونه
عادة بنقضى يومنا من وقت ما نصحى من النوم ، لحد ما ننام ، لابسين قناع و يمكن كمان اكتر من قناع
هتقولولى قناع …. قناع ايه !!!!
اللى بيلبسوا أقنعه دول مخادعين مزيفين
اقولك مين قال كده ،،، لا طبعاً
مين فينا مش بيكون حزين و يطّلع من جواه ضحكه عاليه ترج المكان .. اهو ده قناع
مين فينا مش بيكون مكسور مهزوم و تيجى تسأله يقولك انا تمام وزى الفل .. اهو ده قناع
مين فينا مش بيحوش الدمعة و لما تتشاف فى عينيه يقول ده الهوا ، ده الجو، دى حساسيه … أهو ده قناع
مين فينا مش بيدير حوار و يتكلم و ياخد و يدى و هو نفسه يسكت مينطقش …. اهو ده قناع
مين فينا مش بيقعد فى وسط الناس بالساعات و منتهى أمله يكون لوحده … أهو ده قناع
مين فينا مش بيمشى يدب فى الأرض بقوه بالرغم انه من جواه منهك القوى…أهو ده قناع
مين فينا مش عايش بجرح مفتوح ووجع يكفى الدنيا و تبصله يحكيلك عن فرط السعاده اللى عايشها … اهو ده قناع
كلنا كده لابسين مية قناع بنمشى بيهم يومنا ، و نقضى بيهم حياتنا مع كل الناس اللى حوالينا
الا شخص واحد … الشخص اللى بنحبه
قدّامه بس تسقط كل الاقنعة
نبكى من غير حرج و نعترف بأوجاعنا عادى جداً
و نصرخ من غير خوف و ننهار بلا تردد
و نحكى له كأننا بنكلم مرايتنا
عنده نرمى همومنا و نزيح عن كتافنا و نقوله شيل
نقوله مجروحين داوينا ، مكسورين لملم شتاتنا
مش بنقلق شايفنا ازاى و لا بنفكر رأيه فينا ايه
بيبقى عندنا احساس اكيد اننا فى مكان أمان و سرنا معاهم فى بير و لو اتعرينا قدامهم ، متغطيين بيهم
هو ده الحب ،،،،
ان تسقط الاقنعه أمام من نحب ..
اقرأ للكاتبة :
نقفل العلبه ، وناخدها فى حضننا من شوقنا ليها …
